Του Δαμιανού Βασιλειάδη, εκπαιδευτικού, συγγραφέα
& nbsp;
Τα γεγονότα με τη Χρυσή Αυγή και η αποκλειστικότητα των γεγονότων που σχετίζονται μ' αυτήν καλύπτουν πολύ σημαντικές πτυχές της εξωτερικής μας πολιτικής, που μπορεί, ενδεχομένως ή με βεβαιότητα, να σηματοδοτούν κρίσιμες α� �οφάσεις για το μέλλον της Κύπρου και της Ελλάδας.
Η επίσκεψη του υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας στις ΗΠΑ και για δεύτερη φορά η επικείμενη επίσκεψη του...........
πρωθυπουργού, καθώς και η προγραμματισμένη επίσκεψη του στο Ισραήλ στις 7-8 Οκτωβρίου, όπου για πρώτη φορά πρόκειται να συνεδριάσει το Ανώτερο Συμβούλιο Συνεργασίας των δύο χωρών, δημιουργούν κρίσιμα ερωτήματα και ανάγκη προσέγγισής τους. Εξηγούμαι
Σ' ένα προηγούμενο άρθρο μου με τίτλο: «Ένα νέο Ανατολικό Ζήτημα», αναφέρθηκα, ανάμεσα στα άλλα, στα προτερήματα και μειονεκτήματα μιας στρατηγικής συμμαχίας με το Ισραήλ και κατ' επέκταση με το εβραϊκό λόμπι και τις ΗΠΑ,
Στο άρθρο αυτό, ζυγίζοντας τα υπέρ και τα κατά μιας τέτοιας συμμαχίας, κατέληξα με λογική αλληλουχία επιχειρημάτων ότι ούτε λί� �ο ούτε πολύ για κυρίως για το Ισραήλ μια συμμαχία του με την Κύπρο και την Ελλάδα, αποτελεί όρο επιβίωσής του, αν θέλουμε να ξεκινήσουμε την επιχειρηματολογία μας για το τι συμφέρει στο Ισραήλ και όχι τι συμφέρει στην Κύπρο και στην Ελλάδα.
Το πρόβλημα όμως είναι να αποδείξουμε με απτά και αδιάσειστα στοιχεία, αν πραγματικά υπάρχει μια τέτοια σχέση στρατηγικής ανάγκης και για τα τρία κράτη τελικά.
� �οια είναι η απόδειξη εκείνη που θα μας πείσει ότι η σχέση Ισραήλ - Τουρκίας έχει διαρραγεί σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μην υπάρχει δυνατότητα όχι μόνο επαναπροσέγγισης, αλλά αναβίωσης και εδραίωσης της παλιάς, γνωστής συμμαχίας μεταξύ τους και μάλιστα συμμαχίας η οποία ευθέως στρεφόταν εναντίον μας;[1]
Τι ρόλο θα παίξει στην περίπτωση αυτή το Στέιτ Ντιπάρτμεντ των � �ΠΑ. Θα πιέσει προς την επαναπροσέγγιση με κάποιο τρόπο, όπως έγινε με την επίσκεψη του Ομπάμα στο Ισραήλ και τον «εξαναγκασμό» του πρωθυπουργού Νετανιάχου να ζητήσει συγγνώμη για την περίπτωση του Μαβί Μαρμαρά ή τελικά το εβραϊκό λόμπι θα επιβληθεί επί της εξωτερικής πολιτικής της Αμερικής, ώστε να αποφευχθεί μια τέτοια προοπτική;
Τέλος θα προσπαθήσει και θα έχει επιτυχία μια αναγκαστική σύμπηξη των σχέσεων Ισραήλ, Τουρκίας και Ελλάδας, κάτω από την στρατηγική επι� �ίωξη της Αμερικής, ώστε να αποτελέσουν τα τρία κράτη φραγμό και ασπίδα σε οποιαδήποτε επιδίωξη της Ρωσίας να κατέβει στα θερμά νερά της Μεσογείου και να αποτελέσει κίνδυνο για τον έλεγχο και την ασφάλεια τόσο των πηγών φυσικού αερίου και πετρελαίου της περιοχής που εκτείνεται από το Ιόνιο έως τη Μέση Ανατολή, όσο και για τους αγωγούς;
Αυτά είναι τα κρίσιμα ερωτήματα, που η απάντησή τους τελικά θα δοθεί στην πράξη, όταν αποφασιστεί ποια κατεύθυνση θα πάρουν οι αγωγοί � �υσικού αερίου και πετρελαίου του Ισραήλ, της Κύπρου και της Ελλάδας. Αυτή θα είναι η κρίσιμη ώρα, η ώρα της αλήθειας, όπως την διατυπώνω στον τίτλο του άρθρο μου αυτού.
Αν το Ισραήλ, αποφασίσει ή συγκατανεύσει ή αναγκαστεί για κάποιους λόγους στρατηγικής επιλογής από κάποια κέντρα της Αμερικής να προτιμήσει αγωγό για το φυσικό του αέριο που να περνάει από την Τουρκία, τότε υπάρχει ήδη το αποδεικτικό στοιχείο ότι επεκράτησε η άποψη των κύκλων εκείνων στα στρατηγικά επιτελεία των ΗΠΑ και του Ισραήλ, που θέλουν την Τουρκία ως στρατηγικό σύμμαχο.
Ένα δευτερεύον πρόβλημα, που όμως δείχνει την στρατηγική κατεύθυνση είναι οι διαβουλεύσεις που γίνονται με την Αίγυπτο, για την διευθέτηση του ζητήματος της ΑΟΖ Αιγύπτου - Ελλάδας.
Η απάντηση σ' αυτά τα ερωτήματα θα εξαρτηθεί στην πράξη από την απόφαση του αμερικανικού παράγοντα σε σύμπραξη με το εβραϊκό λόμπι και � �ο Ισραήλ.
Σε περίπτωση που αποφασιστεί για το φυσικό αέριο του Ισραήλ ο σχεδιαζόμενος τερματικός σταθμός υγροποίησης του στην Κύπρο, είτε, όπως κάποια σχέδια προβλέπουν ενδεχομένως, διοχέτευσής ενός μέρους του στο Ισραήλ και στο λιμάνι της Άκαμπα και αποφευχθεί η διοχέτευσή του μέσω αγωγού στην Τουρκία, αυτό το γεγονός και μόνο σημαίνει ότι ως στρατηγικός εταίρος του Ισραήλ έχει επιλεγεί η Κύπρος και η Ελλάδα και όχι η Τουρκία, όπως συνέβαινε στο παρελθόν.
Μία απόδειξη προς την κατεύθυνση αυτή θα είναι επιπλέον η υπογραφή συμφωνίας Αιγύπτου - Ελλάδας για την ΑΟΖ και τον αποκλεισμό του κινδύνου να αποκοπεί η Ελλάδα από την ΑΟΖ της Κύπρου.
Υπάρχουν «αποχρώσες ενδείξεις», κατά την άποψή μου ότι τα πράγματα στο καθοριστικής σημασίας αυτό εθνικό μέτωπο, για να εκφράσω την προσωπική μου γνώμη, θα εξελιχθούν ευοίωνα για Κύπρο και Ελλάδα.
Πάντοτε όμως - και αυτό δεν πρέπει να το ξεχνάμε - με όρο την αμοιβαιότητα.
Ίδωμεν!
Ίδωμεν!
[1] Βλ. Δαμιανός Βασιλειάδης, Παγκοσμιοποίηση, Νέα Τάξη, Ελληνισμός, εκδ. «Στοχαστής», Αθήνα 2012. Στο βιβλίο μου αυτό αναλύω � �ιεξοδικά τα προβλήματα στο χώρο της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, στον οποίο εκτός από τις μεγάλες δυνάμεις εμπλέκεται και το Ισραήλ, η Τουρκία, η Κύπρος και η Ελλάδα.
Πηγή: http://kafeneio-gr.blogspot.com/
No comments:
Post a Comment